Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

ПрадмоваСкарачэнні

дви́нуться ру́шыцца; (пойти) пайсці́; (с места) крану́цца; (пошевелиться) паварушы́цца, крану́цца.

дво́е сущ. м.) два, род. двух;

дво́е бра́тьев два браты́; сущ. м. и ж. вместе взятыми, с сущ. общего рода, с сущ., употребляющимися только во мн., с сущ., обозначающими детей и детёнышей, с личными мест., мн.) дво́е, род. дваі́х;

их бы́ло дво́е: па́рень и де́вушка іх было́ дво́е — хло́пец і дзяўчы́на;

у нас дво́е дете́й у нас дво́е дзяце́й;

дво́е котя́т дво́е кацяня́т;

дво́е но́жниц дво́е нажні́ц.

двоебо́рец дваябо́рац, -рца м.;

двоебо́рье спорт. дваябо́р’е, -р’я ср.

двоебра́чие ср. дваяшлю́бнасць, -ці ж.;

двоебра́чный дваяшлю́бны.

двоеве́рец дваяве́рац, -рца м.;

двоеве́рие дваяве́рства, -ва ср.

двоевла́стие двоеўла́ддзе, -ддзя ср., двоеўла́дства, -ва ср.

двоеду́шие ср., уст. двуду́шнасць, -ці ж.;