распоряди́тельный распара́дчы;
распоряди́тельный о́рган госуда́рственной вла́сти распара́дчы о́рган дзяржа́ўнай ула́ды;
распоряди́тельный распара́дчы;
распоряди́тельный о́рган госуда́рственной вла́сти распара́дчы о́рган дзяржа́ўнай ула́ды;
распоряди́тельский распара́дчы.
распоряди́ться
1. (отдать приказание) распарадзі́цца;
2. (организовать) паклапаці́цца;
3. (найти применение) вы́карыстаць;
распоря́док распара́дак, -дку
пра́вила вну́треннего распоря́дка пра́вілы ўну́транага распара́дку.
распоряжа́ться
1. (отдавать приказания) распараджа́цца;
2. (организовывать) клапаці́цца;
3. (находить применение) выкарысто́ўваць;
распоряжа́ться вы́деленными су́ммами выкарысто́ўваць вы́дзеленыя су́мы;
4. (хозяйничать) распараджа́цца; (управлять) кірава́ць;
распоряже́ние распараджэ́нне, -ння
в распоряже́ние кого́-л. у распараджэ́нне (ве́данне) каго́-не́будзь.
распоте́шить
распоте́шиться развесялі́цца.
распотрошённый
1. распатро́шаны;
2.
распотроши́ть
1. (очистить от внутренностей) распатрашы́ць;
2.