разбра́сыватель раскіда́льнік, -ка м., раскі́двальнік, -ка м.;
разбра́сывать несов., в разн. знач. раскіда́ць, раскі́дваць;
разбра́сываться возвр., страд. раскіда́цца, раскі́двацца;
он не лю́бит разбра́сываться ён не лю́біць раскіда́цца (раскі́двацца).
разбреда́ться несов. разбрыда́цца, разыхо́дзіцца;
разбрести́сь сов., прям., перен. разбрысці́ся, разысці́ся, мног. паразыхо́дзіцца, парасхо́дзіцца.
разбро́д в разн. знач. разбро́д, -ду м.
разброни́ровать сов. разбрані́раваць.
разбро́с м. ро́скід, -ду м., раскіда́нне, -ння ср., раскі́дванне, -ння ср.;
разбро́санность раскі́данасць, -ці ж.;
разбро́санный прям., перен. раскі́даны, мног. параскіда́ны.