Verbum

сви́ток скру́так, -тка м.

сви́тский (от сви́та​^I) дорев. сві́цкі.

сви́тый

1. зві́ты, мног. пазвіва́ны;

2. спле́цены;

3. ссу́чаны, ссука́ны, мног. пассу́кваны;

4. скру́чаны, мног. паскру́чваны;

5. зві́ты, мног. пазвіва́ны; см. свить.

свить сов.

1. звіць, мног. пазвіва́ць;

свить гнездо́ звіць гняздо́;

свить верёвку звіць вяро́ўку;

2. (сплести) спле́сці;

свить вено́к спле́сці вянок;

3. (ссучить) ссучы́ць, ссука́ць, мног. пассу́кваць;

свить ни́тки ссучы́ць (ссука́ць) ні́ткі;

4. (в трубку, кольцо) скруці́ць, мног. паскру́чваць;

5. (снять, развивая) звіць, мног. пазвіва́ць;

свить ни́тки с кату́шки звіць ні́ткі са шпу́лькі;

свиться (свернуться в трубку, кольцо) скруці́цца.

свих

1. (действие) звіх, род. зві́ху м.;

2. (место) вы́віх, -ху м.

сви́хнутый звіхну́ты, вы́віхнуты, разг. спрыві́лены;

свихну́ть сов., разг. звіхну́ць, вы́віхнуць, спрыві́ліць;

◊

свихну́ть себе́ ше́ю скруці́ць (злама́ць) сабе́ галаву́ (ка́рак);

свихну́ться разг.

1. (сойти с ума) з’е́хаць з глу́зду; звар’яце́ць;

2. (сбиться с правильного пути) звіхну́цца.

свищ в разн. знач. свішч, род. свішча́ м.;