Verbum

самова́рщик спец. самава́ршчык, -ка м.

самовзорва́ться сов. самаўзарва́цца.

самовзрыва́ние самаўзрыва́нне, -ння ср.;

самовзрыва́ться несов. самаўзрыва́цца.

самовла́стие самаўла́дства, -ва ср., самаўла́ддзе, -ддзя ср.;

и́го самовла́стия ярмо́ самаўла́дства (самаўла́ддзя);

самовласти́тель уст. самаўлада́р, -ра́ м.;

самовласти́тельный самаўлада́рны, самаўла́дны;

самовла́стность

1. (неограниченность правления) самаўлада́рнасць, -ці ж., самаўла́днасць, -ці ж.;

2. перен. (произвол) самаўпра́ўнасць, -ці ж.;

самовла́стный

1. самаўлада́рны, самаўла́дны;

самовла́стный прави́тель самаўлада́рны (самаўла́дны) праві́цель;

2. перен. самаўпра́ўны;

самовла́стное распоряже́ние самаўпра́ўнае распараджэ́нне.

самовлюблённость самаўлюбёнасць, -ці ж.;