Verbum

единомы́сленный аднаду́мны, аднамы́сны;

единомы́слие ср. аднаду́мнасць, -ці ж., аднамы́снасць, -ці ж.;

единомы́слящий прил., уст. аднаду́мны, аднамы́сны;

единомы́шленник

1. аднаду́мец, -мца м., аднамы́снік, -ка м.;

2. (сообщник) супо́льнік, -ка м.

единонасле́дие ср., юр. адзінаспа́дчыннасць, -ці ж.

единонача́лие адзінанача́лле, -лля ср.;

единонача́льник адзінанача́льнік, -ка м.;

единонача́льный адзінанача́льны.

единообра́зие ср. адно́лькавасць, -ці ж., аднаста́йнасць, -ці ж.;

единообра́зно нареч. адно́лькава, аднаста́йна;