Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

ПрадмоваСкарачэнні

езда́ язда́, -ды́ ж.;

езда́ ша́гом язда́ ступо́ю;

верхова́я езда́ верхава́я язда́, язда́ ко́нна.

е́здить несов., в разн. знач. е́здзіць;

е́здить за го́род е́здзіць за го́рад;

е́здить на сту́ле е́здзіць на крэ́сле;

е́здить по райо́ну е́здзіць па раёне;

е́здка разг. е́здка, -кі ж.

ездово́й

1. прил. ездавы́;

2. сущ. ездавы́, -во́га м.;

ездо́к яздо́к, род. ездака́ м.

Езери́ще г.п. Езяры́шча, -шча ср.

езери́щенский езяры́шчанскі.

езжа́лый прост., обл.

1. (предназначенный для езды) ездавы́;

2. (приученный к езде) язджа́лы;

езжа́ть несов., разг., см. е́зживать.

е́зженый разг.

1. см. езжа́лый 1;

2. (по которому ездили) е́зджаны, уе́зджаны;