Verbum

едине́ние ядна́нне, -ння ср.; лу́чнасць, -ці ж.; (сплочённость) згуртава́насць, -ці ж.

едини́ца в разн. знач. адзі́нка, -кі ж.;

боева́я едини́ца воен. баява́я адзі́нка;

едини́ца измере́ния адзі́нка вымярэ́ння;

едини́чка уменьш. адзі́нка, -кі ж.;

едини́чность адзі́нкавасць, -ці ж.; адзіно́чнасць, -ці ж.;

едини́чный;

1. при сущ. в ед. адзі́нкавы;

едини́чный слу́чай заболева́ния адзі́нкавы вы́падак захво́рвання;

2. при сущ. во мн. паасо́бны;

аплоди́ровали едини́чные зри́тели апладзі́равалі паасо́бныя гледачы́;

3. (индивидуальный) адзіно́чны; (единоличный) аднаасо́бны;

перехо́д от едини́чного ме́лкого хозя́йства к обще́ственному кру́пному перахо́д ад аднаасо́бнай дро́бнай гаспада́ркі да грама́дскай буйно́й.

единобо́жие рел. адзінабо́жжа, -жжа ср.

единобо́рец уст. адзінабо́рац, -рца м.;

единобо́рство адзінабо́рства, -ва ср.;

единобо́рствовать несов. адзінабо́рнічаць.

единобра́чие ср. аднашлю́бнасць, -ці ж.;