движе́ние ср.
1. в разн. знач. рух, род. ру́ху м.;
нет мате́рии без движе́ния и движе́ния без мате́рии няма́ матэ́рыі без ру́ху і ру́ху без матэ́рыі;
движе́ние маши́ны рух машы́ны;
у́личное движе́ние ву́лічны рух;
враща́тельное движе́ние вярча́льны рух;
поступа́тельное движе́ние паступа́льны рух;
слу́жба движе́ния слу́жба ру́ху;
во́льные движе́ния спорт. во́льныя ру́хі;
2. перен. (общественное) рух, род. ру́ху м.; (волнение) хвалява́нне, -ння ср.;
революцио́нное движе́ние рэвалюцы́йны рух;
движе́ние умо́в хвалява́нне ро́зумаў;
3. (побуждение) рух, род. ру́ху м.; (порыв) пары́ў, -ры́ву м.;
душе́вное движе́ние душэ́ўны рух, душэ́ўны пары́ў.
дви́жимость ж., юр. рухо́мая маёмасць; рухо́масць, -ці ж.;
дви́жимый
1. прич. (охваченный) ахо́плены; апанава́ны;
дви́жимый чу́вством сострада́ния ахо́плены (апанава́ны) пачуццём спага́ды;
2. прил., юр. рухо́мы;
дви́жимое иму́щество рухо́мая маёмасць.
дви́житель техн. руха́ч, -ча́ м.
движо́к рухавічо́к, -чка́ м.
дви́жущий ру́хаючы;
дви́жущие си́лы револю́ции ру́хаючыя сі́лы рэвалю́цыі.
Двина́ р. Дзвіна́, -ны ж.
Дви́нская губа́ Дзві́нская губа́.
дви́нуть сов.
1. (переместить) пасу́нуць; (толкнуть) штурхну́ць, пхнуць;
2. (пошевелить) паварушы́ць, варухну́ць, крану́ць;
3. (заставить идти вперёд, направить) ру́шыць;
4. перен. ру́шыць;
дви́нуть рабо́ту ру́шыць рабо́ту;
5. (ударить) прост. сту́кнуць, урэ́заць;