Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

ПрадмоваСкарачэнні

колоти́ться

1. (биться) бі́цца;

2. (трястись) калаці́цца, трэ́сціся;

3. страд. бі́цца; см. колоти́ть 1.

колото́вка обл., см. муто́вка 1.

колоту́шка ж.

1. (для выбивания пыли) выбіва́чка, -кі ж.;

2. (сторожевая) ляско́тка, -кі ж.; бразго́тка, -кі ж.;

3. чаще мн. (удар) штурха́н, -на м., кухта́ль, -ля́ м.

ко́лотыйI ко́латы; см. коло́тьI;

ко́лотый са́хар ко́латы цу́кар.

ко́лотыйII ко́латы; по́раты; см. коло́тьII;

ко́лотая ра́на ко́латая ра́на.

коло́тьI несов. (раскалывать) кало́ць;

коло́ть дрова́ кало́ць дро́вы.

коло́тьII несов., прям., перен. кало́ць; паро́ць;

коло́ть була́вкой кало́ць шпі́лькай;

коло́ть упрёками кало́ць дако́рамі;

коло́ть свине́й кало́ць свіне́й;

коло́ть в боку́ безл. кало́ць у баку́;

пра́вда глаза́ ко́лет посл. пра́ўда во́чы ко́ле.

колотьё разг. калаццё, -цця́ ср.

коло́тьсяI несов., возвр., страд. (раскалываться) кало́цца.

коло́тьсяII несов. (причинять уколы) кало́цца.