Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

ПрадмоваСкарачэнні

коча́н м. кача́н, -на́ м.; гало́ўка, -кі ж.;

коча́нный кача́нны, качано́вы.

кочева́ние ср.

1. качава́нне, -ння ср.;

2. вандрава́нне, -ння ср., вандро́ўка, -кі ж.; см. кочева́ть;

кочева́ть несов.

1. (вести кочевой образ жизни) качава́ць;

2. (переезжать, переходить с места на место) вандрава́ць;

коче́вник

1. качэ́ўнік, -ка м.;

2. вандро́ўнік, -ка м.; см. кочева́ть;

коче́вница

1. качэ́ўніца, -цы ж.;

2. вандро́ўніца, -цы ж.;

коче́внический

1. качэ́ўніцкі;

2. вандро́ўніцкі; см. кочева́ть;

кочево́й

1. качавы́;

2. вандро́ўны; см. кочева́ть.

кочевря́житься несов., прост.

1. (заставлять себя просить, артачиться) упіра́цца, нараві́цца, нату́рыцца;

2. (ломаться) крыўля́цца, мане́жыцца; (задаваться) задава́цца;

3. (кривляться) крыўля́цца; (дурачиться) дуры́цца.

коче́вье ср.

1. (стоянка кочевников) качэ́ўе, -чэ́ўя ср.;

2. (кочевание) качава́нне, -ння ср.;

3. вандрава́нне, -ння ср., вандро́ўка, -кі ж.; см. кочева́ть.