значки́стка разг. значкі́стка, -кі ж.;
значок м. значо́к, -чка́ м.; (помета — ещё) паме́та, -ты ж., ме́тка, -кі ж.
зна́ющий
1. прич. які́ (што) ве́дае;
2. прил. (образованный) адукава́ны; (сведущий) дасве́дчаны; (опытный) спрактыкава́ны; (умелый) уме́лы.
зноби́ть несов.
1. безл. зя́біць, трэ́сці, калаці́ць;
меня́ (его́) зноби́т мяне́ (яго́) зя́біць (трасе́, кало́ціць);
2. (студить) прост. студзі́ць, халадзі́ць.
зно́бкий прост.
1. (боящийся холода) зя́бкі;
2. (вызывающий, причиняющий озноб) зо́лкі, хало́дны, прані́злівы.
зной м. спёка, -кі ж., спяко́та, -ты ж., гарачыня́, -ні ж., прыпа́р, -ру м.;
знойно нареч. го́рача, спяко́тна;
знойность гарачыня́, -ні́ ж., спяко́та, -ты ж.;
знойный
1. гара́чы, спяко́тны, прыпа́рны;
знойный день гара́чы (спяко́тны, прыпа́рны) дзень;
2. перен. (пылкий) па́лкі, гара́чы.
зоб м.
1. валлё, -лля́ ср., валя́к, -ка́ м.;
2. мед. валя́к, -ка́ м.;