Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

ПрадмоваСкарачэнні

звуча́щий

1. прич. які́ (што) гучы́ць;

2. в знач. прил. гуча́льны;

звуча́щее те́ло физ. гуча́льнае це́ла.

звучне́е сравнит. ст.

1. нареч. гучне́й; званчэ́й;

2. прил. гучне́йшы; званчэ́йшы;

станови́ться, стать звучне́е станаві́цца, стаць гучне́йшым;

звучно нареч. гу́чна; зво́нка;

звучность гу́чнасць, -ці ж.; зво́нкасць, -ці ж.;

звучный гу́чны; (звонкий — ещё) зво́нкі.

звяк межд., разг. бразь;

звяканье бра́зганне, -ння ср.;

звякать несов. бра́згаць;

звякнуть сов., однокр. бра́знуць.

зга / не ви́дно ни зги разг. нічо́га не віда́ць; цёмна, хоць во́ка вы́калі.