Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

ПрадмоваСкарачэнні

развью́ченный разую́чаны;

развью́чивание разую́чванне, -ння ср.;

развью́чивать несов. разую́чваць;

развью́чиваться возвр., страд. разую́чвацца;

развью́чить сов. разую́чыць;

развью́читься разую́чыцца.

развя́занный развя́заны, мног. паразвя́званы;

развяза́ть сов., прям., перен. развяза́ць, мног. паразвя́зваць;

развяза́ть войну́ развяза́ць вайну́;

развяза́ть ру́ки (кому) развяза́ць ру́кі (каму);

развяза́ть язы́к развяза́ць язы́к;

развяза́ться

1. (открепиться) развяза́цца;

2. перен. (отделаться), разг. адчапі́цца, адвяза́цца (ад каго, ад чаго); (избавиться, освободиться) пазба́віцца (ад каго, ад чаго);

е́ле развяза́лся я с ним ледзь я адчапі́ўся (адвяза́ўся) ад яго́;

развяза́ться с забо́тами пазба́віцца ад кло́патаў;

3. перен. (утратить скованность) прост. пасмяле́ць; пача́ць трыма́цца больш во́льна.

развя́зкаI (окончание) развя́зка, -кі ж.;

развя́зка рома́на лит. развя́зка рама́на;

счастли́вая развя́зка шчаслі́вая развя́зка.