Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

ПрадмоваСкарачэнні

дровяни́к

1. уст. (торговец дровами) дрывя́нік, -ка́ м.;

2. (место для дров) разг. дрыво́тнік, -ка м.;

дровяно́й дрывяны́.

дрога́ (в телеге) трайня́, -ні́ ж.

дро́ги дро́гі, род. дро́гаў ед. нет, панара́д, -да м.

Дроги́чин г. Драгі́чын, -на м.

дроги́чинский драгі́чынскі.

Дроги́чинский райо́н Драгі́чынскі раён.

дро́гнутьI несов. (зябнуть) зя́бнуць, ме́рзнуць.

дро́гнутьII сов.

1. здрыгану́цца; страсяну́цца; (задрожать) задрыжа́ць; (пошевельнуться) зварухну́цца;

го́лос дро́гнул го́лас задрыжа́ў;

рука́ не дро́гнет рука́ не задрыжы́ць;

у него́ дро́гнули бро́ви у яго́ зварухну́ліся бро́вы;

2. (прийти в смятение) завага́цца; (пошатнуться) пахісну́цца; (податься) пада́цца; (не выдержать) не вы́трымаць;

неприя́тель дро́гнул и на́чал отступа́ть во́раг не вы́трымаў і пача́ў адступа́ць;

толпа́ дро́гнула и потесни́лась наза́д нато́ўп пахісну́ўся і пада́ўся наза́д.

Дрого́быч г. Драго́быч, -ча м.