Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

ПрадмоваСкарачэнні

догнива́ние дагніва́нне, -ння ср.;

догнива́ть несов. дагніва́ць.

догни́ть сов. дагні́сці, дагні́ць, мног. падагніва́ць.

догова́ривать несов. дагаво́рваць, дагава́рваць;

догова́риваться

1. (условливаться) дагаво́рвацца, дагава́рвацца, дамаўля́цца;

2. в др. знач. дагаво́рвацца, дагава́рвацца; см. договори́ться 2;

догова́ривающийся

1. прич. які́ (што) дагаво́рваецца, які́ (што) дагава́рваецца, які́ (што) дамаўля́ецца;

2. прил. дагаво́рны;

догова́ривающиеся сто́роны дипл. дагаво́рныя бакі́.

догово́р м. дагаво́р, -ру; дамо́ва, -вы ж.; (о документе) дагаво́р, -ра м.; (условие) умова, -вы ж.;

ми́рный догово́р мі́рны дагаво́р; мі́рная дамо́ва;

догово́р о ненападе́нии дагаво́р аб ненападзе́нні;

торго́вый догово́р гандлёвы дагаво́р;

догово́р о взаимопо́мощи дагаво́р (дамо́ва) аб узаемадапамо́зе;

гаранти́йный догово́р гаранты́йны дагаво́р;

догово́рённость дамо́ўленасць, -ці ж., дагаво́ранасць, -ці ж.;

догово́рённый дамо́ўлены, дагаво́раны.

договори́ть сов. дагавары́ць.