Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

ПрадмоваСкарачэнні

разворошённый развару́шаны, разваро́чаны, мног. паразваро́чваны; разбі́ты, мног. паразбіва́ны; растрэ́сены, мног. парастраса́ны; раскіда́ны, мног. параскіда́ны;

развороши́ть сов., разг. разварушы́ць, разваро́чаць, мног. паразваро́чваць; растрэ́сці, мног. парастраса́ць, парастрэ́сваць; раскіда́ць, мног. параскіда́ць; (о сене в прокосах) разбі́ць, мног. паразбіва́ць.

разворча́ться сов., разг. разбурча́цца.

развра́т м.

1. (половая распущенность) распу́ста, -ты ж.;

2. (испорченность) разбэ́шчанасць, -ці ж.;

3. (избалованность) разг. разду́ранасць, -ці ж.;

разврати́тель книжн. разбэ́шчвальнік, -ка м.; см. разврати́ть 1, 2;

разврати́тельница разбэ́шчвальніца, -цы ж.;

разврати́ть сов.

1. (приучить к разврату) разбэ́сціць, мног. паразбэ́шчваць;

2. (довести до морального разложения) разбэ́сціць, мног. паразбэ́шчваць;

3. (избаловать) распусці́ць, мног. параспуска́ць, раздуры́ць, мног. паразду́рваць;

разврати́ться

1. (стать развратным) разбэ́сціцца, мног. паразбэ́шчвацца;

2. (морально разложиться) разбэ́сціцца, мног. паразбэ́шчвацца;

3. (избаловаться) распусці́цца, мног. параспуска́цца, раздурэ́ць, раздуры́цца;

развра́тник распу́снік, -ка м.;

развра́тница распу́сніца, -цы ж.;