Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

ПрадмоваСкарачэнні

самодовле́ющий прил. самадастатко́вы; (имеющий ценность сам по себе) самаго́дны.

самодово́льно нареч. самаздаво́лена, самазадаво́лена;

самодово́льно улыба́ться самаздаво́лена (самазадаво́лена) усміха́цца;

самодово́льный самаздаво́лены, самазадаво́лены;

самодово́льные болтуны́ самаздаво́леныя (самазадаво́леныя) балбатуны́ (пустасло́вы);

самодово́льство ср. самаздаво́ленне, -ння ср., самазадаво́ленне, -ння ср., самаздаво́ленасць, -ці ж., самазадаво́ленасць, -ці ж.

самодоста́точность самадастатко́васць, -ці ж.

самоду́р самаду́р, -ра м.;

самоду́рка разг. самаду́рка, -кі ж.;

самоду́рство в разн. знач. самаду́рства, -ва ср.;

самоду́рствовать несов. самаду́рнічаць, быць самаду́рам.

самое́д уст. самае́д, -да м.; см. самоди́йцы;