корчева́ть
Verbum
анлайнавы слоўніккорчева́ться
корче́мный
корчёванный карчава́ны.
корчёвка
ко́рчи
ко́рчить
1. (сводить судорогами) ку́рчыць;
2. (коробить)
3. (рожу, гримасу) крыві́ць, стро́іць;
4.
ко́рчить из себя́ знатока́ стро́іць з сябе́ знатака́ (зна́ўцу) (выдава́ць сябе́ за знатака́, за зна́ўцу), прыкі́двацца знатако́м (зна́ўцам);
ко́рчиться ку́рчыцца.
корчма́
корчма́рка карчма́рка, -кі