ко́рчить
1. (сводить судорогами) ку́рчыць;
2. (коробить)
3. (рожу, гримасу) крыві́ць, стро́іць;
4.
ко́рчить из себя́ знатока́ стро́іць з сябе́ знатака́ (зна́ўцу) (выдава́ць сябе́ за знатака́, за зна́ўцу), прыкі́двацца знатако́м (зна́ўцам);
Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (актуальны правапіс)