ко́рчить 
1. (сводить судорогами) ку́рчыць;
2. (коробить) 
3. (рожу, гримасу) крыві́ць, стро́іць;
4. 
ко́рчить из себя́ знатока́ стро́іць з сябе́ знатака́ (зна́ўцу) (выдава́ць сябе́ за знатака́, за зна́ўцу), прыкі́двацца знатако́м (зна́ўцам);
Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)