Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

ПрадмоваСкарачэнні

рассуди́ть сов.

1. (вынести заключение) рассудзі́ць;

рассуди́ть спор рассудзі́ць спрэ́чку;

2. (обдумать, решить) разва́жыць; вы́рашыць.

рассу́док м.

1. (нормальное состояние человеческого сознания) ро́зум, -му м.;

лиши́ться рассу́дка стра́ціць ро́зум;

2. (здравый смысл) здаро́вы ро́зум;

рассу́дку вопреки́ насу́перак здаро́ваму ро́зуму;

3. (умствование) разва́га, -гі ж.;

субъекти́вный рассу́док суб’екты́ўная разва́га;

быть в по́лном рассу́дке быць у по́ўным ро́зуме;

люби́ть без рассу́дка любі́ць без па́мяці;

рассу́дочность

1. разумо́васць, -ці ж.;

2. адця́гненасць, -ці ж., абстра́ктнасць, -ці ж.;

3. разва́жнасць, -ці ж.; см. рассу́дочный;

рассу́дочный

1. разумо́вы;

рассу́дочная де́ятельность разумо́вая дзе́йнасць;

2. (отвлечённый) адця́гнены, абстра́ктны;

3. (освобождённый от чувства) разва́жны;

рассу́дочная любо́вь любо́ў без пачуцця́, разва́жная любо́ў.

рассужда́ть несов., в разн. знач. разважа́ць;

он пра́вильно рассужда́ет ён пра́вільна разважа́е;

рассужда́ть на вся́кие те́мы разважа́ць на ўся́кія тэ́мы;

рассужде́ние ср. разважа́нне, -ння ср., разва́га, -гі ж.;

без рассужде́ний без разважа́нняў;

пра́вильное рассужде́ние пра́вільнае разважа́нне;

пуска́ться в рассужде́ния пачына́ць разважа́ць.

рассу́женный рассу́джаны;

рассу́живать несов. рассу́джваць; см. рассуди́ть 1.

рассупо́ненный рассупо́нены;

рассупо́нивать несов. рассупо́ньваць;