Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

ПрадмоваСкарачэнні

сва́лка ж.

1. (действие) зва́лка, -кі ж., зва́льванне, -ння ср.;

2. (место для мусора) зва́лка, -кі ж., сме́тнік, -ка м.;

вы́бросить на сва́лку вы́кінуць на зва́лку (сме́тнік);

3. (куча, груда) ку́ча, -чы ж.;

4. перен., разг. (драка) бо́йка, -кі ж.;

не вме́шиваться в сва́лку не ўме́швацца ў бо́йку.

сва́лочный зва́лачны.

сва́льный в разн. знач. зва́льны;

сва́льная при́стань зва́льная пры́стань;

сва́льное ме́сто зва́льнае ме́сца.

свальцева́ть сов. звальцава́ць.

сва́льщик зва́льшчык, -ка м.;

сва́льщица зва́льшчыца, -цы ж.

сва́лянный

1. (о коме и т. п.) скача́ны;

2. (о шерсти) зва́лены;

сваля́ть сов.

1. (в ком) скача́ць;

2. (шерсть) звалі́ць;

3. (плохо сделать) разг. зля́паць;

сваля́ть дурака́ зрабі́ць глу́пства;

сваля́ться

1. (получиться в результате валяния) звалі́цца;

2. (о волосах, шерсти) разг. скалду́ніцца, збі́цца, зля́мчыцца.

сван сван, род. сва́на м.