изумле́ние здзіўле́нне, -ння ср.;
в изумле́нии у здзіўле́нні;
досто́йный изумле́ния які́ здзіўля́е;
к велича́йшему изумле́нию на вялі́кае здзіўле́нне;
от изумле́ния ад здзіўле́ння;
приводи́ть, привести́ в изумле́ние дзіві́ць, здзіві́ць, выкліка́ць, вы́клікаць здзіўле́нне;
приходи́ть, прийти́ в изумле́ние дзіві́цца, здзіві́цца;
с изумле́нием са здзіўле́ннем;
изумлённый здзі́ўлены; (поражённый) ура́жаны;
неприя́тно изумлённый непрые́мна ўра́жаны;
изумля́ть несов. дзіві́ць, здзіўля́ць; (поражать) ура́жваць, уража́ць;
изумля́ться дзіві́цца, здзіўля́цца.
изумру́д ізумру́д, -ду; смара́гд, -ду м.
изумру́дно-зелёный ізумру́дна-зялёны; смара́гдава-зялёны.
изуро́дование зняве́чанне, -ння ср., скале́чанне, -ння ср.; (порча) псава́нне, -ння ср.;
изуро́дованный
1. зняве́чаны, скале́чаны; сапсава́ны;
2. перен. зняве́чаны; скале́чаны; сапсава́ны;
изуро́довать сов.
1. зняве́чыць, скале́чыць; (испортить) сапсава́ць;
2. перен. зняве́чыць, скале́чыць; сапсава́ць;
жизнь его́ изуро́довала жыццё яго́ скале́чыла (сапсава́ла);