Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

ПрадмоваСкарачэнні

изумле́ние здзіўле́нне, -ння ср.;

в изумле́нии у здзіўле́нні;

досто́йный изумле́ния які́ здзіўля́е;

к велича́йшему изумле́нию на вялі́кае здзіўле́нне;

от изумле́ния ад здзіўле́ння;

приводи́ть, привести́ в изумле́ние дзіві́ць, здзіві́ць, выкліка́ць, вы́клікаць здзіўле́нне;

приходи́ть, прийти́ в изумле́ние дзіві́цца, здзіві́цца;

с изумле́нием са здзіўле́ннем;

изумлённый здзі́ўлены; (поражённый) ура́жаны;

неприя́тно изумлённый непрые́мна ўра́жаны;

изумля́ть несов. дзіві́ць, здзіўля́ць; (поражать) ура́жваць, уража́ць;

изумля́ться дзіві́цца, здзіўля́цца.

изумру́д ізумру́д, -ду; смара́гд, -ду м.

изумру́дно-зелёный ізумру́дна-зялёны; смара́гдава-зялёны.

изумру́дный ізумру́дны.

изуро́дование зняве́чанне, -ння ср., скале́чанне, -ння ср.; (порча) псава́нне, -ння ср.;

изуро́дованный

1. зняве́чаны, скале́чаны; сапсава́ны;

2. перен. зняве́чаны; скале́чаны; сапсава́ны;

изуро́довать сов.

1. зняве́чыць, скале́чыць; (испортить) сапсава́ць;

2. перен. зняве́чыць, скале́чыць; сапсава́ць;

жизнь его́ изуро́довала жыццё яго́ скале́чыла (сапсава́ла);