избави́тель збаві́цель, -ля м.; (спаситель) ратаўні́к, -ка́ м.; (освободитель) вызвалі́цель, -ля м.;
избави́тельница збаві́целька, -кі ж.; ратаўні́ца, -цы ж.; вызвалі́цельніца, -цы ж.;
избави́тельный збаві́цельны; выратава́льны.
изба́вить сов. зба́віць, пазба́віць; (спасти) вы́ратаваць, мног. павырато́ўваць; (освободить) вы́зваліць, мног. павызваля́ць;
изба́вить от сме́рти вы́ратаваць ад сме́рці;
◊
изба́вь(те) змі́луйцеся, пакі́нь(це) у спако́і, зво́льні(це);
изба́ви бог барані́ бог;
изба́виться зба́віцца, пазба́віцца; вы́ратавацца, мног. павырато́ўвацца; вы́зваліцца, мног. павызваля́цца;
избавле́ние збаве́нне, -ння ср., пазбаўле́нне, -ння ср.; выратава́нне, -ння ср.; вызвале́нне, -ння ср.;
изба́вленный зба́ўлены, пазба́ўлены; вы́ратаваны; вы́звалены;
избавля́ть несов. збаўля́ць, пазбаўля́ць; (спасать) вырато́ўваць; (освобождать) вызваля́ць;
избавля́ться возвр., страд. збаўля́цца, пазбаўля́цца; вырато́ўвацца, вызваля́цца.