Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

ПрадмоваСкарачэнні

златоу́ст уст., шутл. залатаву́ст, -та м.

златоцве́т бот. грымо́тнік, -ку м.

зла́чный уст. пладаві́ты, урадлі́вы;

зла́чное ме́сто шутл., ирон. пажыўно́е ме́сца.

зле́е сравнит. ст.

1. нареч. больш зло́сна; больш сярдзі́та; больш лю́та; см. злоII.

2. прил. больш злы; больш ліхі́; больш зло́сны; больш сярдзі́ты; больш лю́ты; см. злой.

зле́йший превосх. ст. страшэ́нны, лю́ты;

зле́йший враг лю́ты во́раг.

злеть несов., разг. злець, станаві́цца злым (зло́сным).

злить несов. злава́ць, раззло́ўваць;

злиться злава́ць, злава́цца.

злоI ср.

1. зло́, род. зла ср., лі́ха, -ха ср.; (беда) бяда́, -ды́ ж.;

наде́лать мно́го зла нарабі́ць шмат зла;

умышля́ть зло уст. заду́мваць зло;

употребля́ть во зло что́-л. злоўжыва́ць чым-не́будзь;

2. (досада, злость) злосць, род. зло́сці ж.;

зло берёт злосць бярэ́;

со зла са зло́сці;

как на зло як на злосць, як на лі́ха;

зла не помнить (на ком) не злава́ць (на каго);

из двух зол выбира́ть ме́ньшее з двух ліх (бед) выбіра́ць ме́ншае (ме́ншую).

злоII нареч. зло́сна; (сердито) сярдзі́та; (жестоко) лю́та; см. злой;

зло пошути́ть (над кем) зло́сна пажартава́ць (з каго).