Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

ПрадмоваСкарачэнні

распороши́ть сов. расцерушы́ць; распарушы́ць.

распоряди́тель распара́дчык, -ка м.;

распоряди́тельница распара́дчыца, -цы ж.;

распоряди́тельность распара́дчасць, -ці ж.;

распоряди́тельный распара́дчы;

распоряди́тельный о́рган госуда́рственной вла́сти распара́дчы о́рган дзяржа́ўнай ула́ды;

распоряди́тельский распара́дчы.

распоряди́ться сов.

1. (отдать приказание) распарадзі́цца;

2. (организовать) паклапаці́цца;

3. (найти применение) вы́карыстаць; см. распоряжа́ться 1—3.

распоря́док распара́дак, -дку м.;

пра́вила вну́треннего распоря́дка пра́вілы ўну́транага распара́дку.

распоряжа́ться несов.

1. (отдавать приказания) распараджа́цца;

2. (организовывать) клапаці́цца;

3. (находить применение) выкарысто́ўваць;

распоряжа́ться вы́деленными су́ммами выкарысто́ўваць вы́дзеленыя су́мы;

4. (хозяйничать) распараджа́цца; (управлять) кірава́ць;

распоряже́ние распараджэ́нне, -ння ср., ве́данне, -ння ср.;

в распоряже́ние кого́-л. у распараджэ́нне (ве́данне) каго́е́будзь.