Verbum

самовлюблённый самаўлюбёны;

самовлюблённый челове́к самаўлюбёны чалаве́к.

самовнуше́ние самаўнушэ́нне, -ння ср.

самовозбужда́ющийся прил., физ. самаўзбу́дны;

самовозбужде́ние физ., техн. самаўзбуджэ́нне, -ння ср.

самовозвеличе́ние уст. самаўзвелічэ́нне, -ння ср.

самовозвели́чивание самаўзвялі́чванне, -ння ср.

самовозгора́емость спец. самаўзгара́льнасць, -ці ж.; самаўзга́рвальнасць, -ці ж.;

самовозгора́емость то́рфа самаўзгара́льнасць (самаўзга́рвальнасць) то́рфу;

самовозгора́ние спец. самаўзгара́нне, -ння ср., самаўзга́рванне, -ння ср.;

самовозгора́ться несов. самаўзгара́цца, самаўзга́рвацца, спец. самазагара́цца, самазага́рвацца;

самовозгора́ющийся прил. самаўзгара́льны, самаўзга́рвальны, самазагара́льны, самазага́рвальны;