располага́тьI несов.
1. (иметь в своём распоряжении) мець (што);
располага́ть сре́дствами мець сро́дкі;
располага́ть свобо́дным вре́менем мець во́льны час;
2. (распоряжаться) распараджа́цца;
располага́ть свои́м иму́ществом распараджа́цца сваёй маёмасцю;
3. уст. (намереваться) меркава́цца, разлі́чваць.
располага́тьII несов. (к расположи́тьI) (размещать) размяшча́ць, расстаўля́ць;
располага́ть войска́ размяшча́ць во́йскі.
располага́тьIII несов. (к расположи́тьII) (вызывать симпатию, привлекать) схіля́ць, выкліка́ць прыхі́льнасць;
располага́ть к себе́ выкліка́ць прыхі́льнасць да сябе́.
располага́ющийI які́ (што) размяшча́е, які́ (што) расстаўля́е; см. располага́тьII.
располага́ющийII
1. прич. які́ (што) схіля́е, які́ (што) выкліка́е прыхі́льнасць;
располага́ющий к себе́ які́ (што) выкліка́е прыхі́льнасць да сябе́; см. располага́тьIII;
2. прил. (внушающий симпатию) сімпаты́чны, прые́мны, прыва́бны;
располага́ющая вне́шность прые́мны (прыва́бны) вы́гляд.
располза́ние распаўза́нне, -ння ср.;
располза́ться несов., в разн. знач. распаўза́цца;
расползти́сь сов., в разн. знач. распаўзці́ся, мног. параспаўза́цца;
котя́та расползли́сь по́ полу кацяня́ты распаўзлі́ся (параспаўза́ліся) па падло́зе;
пла́тье расползло́сь суке́нка распаўзла́ся.
располне́ть сов. распаўне́ць, растаўсце́ць, разг. разбы́цца.