расколо́ть сов., прям., перен. раскало́ць, мног. параско́лваць;
расколо́ться раскало́цца, мног. параско́лвацца.
расколо́ченный разбі́ты, мног. паразбіва́ны.
расколошма́тить сов., прост. раскалашма́ціць;
расколошма́ченный раскалашма́чаны.
расколу́панный раскалупа́ны, мног. параскалу́пліваны;
расколупа́ть сов., прост. раскалупа́ць, мног. параскалу́пліваць;
расколу́пывать несов., разг. раскалу́пліваць.
расколыха́ть сов.
1. раскалыха́ць, мног. параскалы́хваць, разгайда́ць, мног. паразго́йдваць;
2. перен. раскалыха́ць, разварушы́ць, расшавялі́ць;
расколыха́ться прям., перен. раскалыха́цца.