Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

ПрадмоваСкарачэнні

дрочёна кул., обл. ба́бка, -кі ж.

другI сущ.

1. ся́бар, -бра м., друг, род. дру́га м., мн. сябры́, -ро́ў;

2. (сторонник) пры́яцель, -ля м.;

друзья́ познаю́тся в беде́ зычлі́вага прыя́целя ў няшча́сці пазнаю́ць;

друг до́ма ся́бар (друг) до́ма;

будь другом будзь ся́брам (дру́гам).

другII / друг друга а) для м. рода адзі́н аднаго́ (адзі́н друго́га); б) для ж. рода адна́ адну́ (адна́ другу́ю); в) для ср. и разных родов адно́ аднаго́ (адно́ друго́га);

бра́тья лю́бят друг друга браты́ лю́бяць адзі́н аднаго́;

де́ти лю́бят друг друга дзе́ці лю́бяць адно́ аднаго́ (адно́ друго́га);

брат с сестро́й лю́бят друг друга брат з сястро́й лю́бяць адно́ аднаго́ (адно́ друго́га);

друг другом а) для м. рода адзі́н адны́м (адзі́н другі́м); б) для ж. рода адна́ адно́й (адна́ друго́й); в) для ср. и разных родов адно́ адны́м (адно́ другі́м);

они́ дово́льны друг другом яны́ задаво́лены адзі́н адны́м (адна́ адно́й, адно́ адны́м);

друг за друга а) для м. рода адзі́н за аднаго́ (адзі́н за друго́га); б) для ж. рода адна́ за адну́ (адна́ за другу́ю); в) для ср. и разных родов адно́ за адно́ (адно́ за друго́е).

други́е мн., сущ. другі́я, -гі́х;

о други́х я не говорю́ пра другі́х я не гавару́;

не хо́чет говори́ть при други́х не хо́ча гавары́ць пры другі́х (пры лю́дзях);

смотре́ть други́ми глаза́ми глядзе́ць другі́мі вача́мі;

друго́е сущ. друго́е, -го́га ср.;

ему́ говори́шь одно́, а он де́лает другое яму́ гаво́рыш (ка́жаш) адно́, а ён ро́біць друго́е (сваё).

друго́й

1. (иной) другі́, і́ншы;

2. (второй) другі́;

э́то друго́е де́ло гэ́та і́ншая спра́ва (рэч);

други́ми слова́ми (вводное словосочетание) іна́чай ка́жучы;

и тот и друго́й і адзі́н і другі́.

дру́жба ж. дру́жба, -бы ж.; сябро́ўства, -ва ср.

дружелю́бие ср. дружалю́бнасць, -ці ж., прыя́знасць, -ці ж.;

дружелю́бно нареч. дружалю́бна, прыя́зна;

дружелю́бный дружалю́бны, прыя́зны.