друг​I сущ.

1. ся́бар, -бра м., друг, род. дру́га м., мн. сябры́, -ро́ў;

2. (сторонник) пры́яцель, -ля м.;

◊

друзья́ познаю́тся в беде́ зычлі́вага прыя́целя ў няшча́сці пазнаю́ць;

друг до́ма ся́бар (друг) до́ма;

будь другом будзь ся́брам (дру́гам).

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (актуальны правапіс)