Verbum

очарова́ть сов. зачарава́ць;

очарова́ться разг. зачарава́цца.

очаро́вывать несов. зачаро́ўваць;

очаро́вываться возвр., страд. зачаро́ўвацца.

очеви́дец све́дка, -кі м., відаво́чнік, -ка м., відаво́чца, -цы м.;

очеви́дица све́дка, -кі ж., відаво́чніца, -цы ж.;

очеви́дно

1. нареч. відаво́чна, я́ўна; см. очеви́дный;

2. в знач. вводн. сл. віда́ць, відаво́чна, напэ́ўна;

3. безл., в знач. сказ. відаво́чна, віда́ць;

очеви́дность відаво́чнасць, -ці ж.;

очеви́дный відаво́чны, я́ўны.

очелове́чение книжн. ачалаве́чанне, -ння ср.;