Verbum

охо́тник​^I паляўні́чы, -чага м.;

охо́тник за зме́ями паляўні́чы на змей.

охо́тник​^II

1. (любитель) ахво́тнік, -ка м., ама́тар, -ра м.;

2. (доброволец) воен. ахво́тнік, -ка м.;

вы́звать охо́тников в разве́дку вы́клікаць ахво́тнікаў у разве́дку;

3. мн. охо́тники (желающие) ахво́тнікі, -каў.

охо́тница (любительница) ахво́тніца, -цы ж., ама́тарка, -кі ж.

охо́тничий паляўні́чы;

охо́тничье ружьё паляўні́чая стрэ́льба;

охо́тничья соба́ка паляўні́чы саба́ка.

охо́тно нареч. ахво́тна.

охотноря́дец ист., прям., перен. ахотнара́дзец, -дца м.

охотове́д паляўніцтвазна́вец, -на́ўца м.;

охотове́дение паляўніцтвазна́ўства, -ва ср.;

охотове́дческий паляўніцтвазна́ўчы.

Охо́тское мо́ре Ахо́цкае мо́ра.