изоби́льный,
Verbum
анлайнавы слоўнікизоблича́ть
изоблича́ть взя́точника выкрыва́ць ха́барніка;
изоблича́ть кого́-л. во лжи выкрыва́ць чыю́-не́будзь хлусню́;
изоблича́ться
изобличе́ние выкрыццё, -цця
изобличённый вы́крыты,
изобличи́тель выкрыва́льнік, -ка
изобличи́тельница выкрыва́льніца, -цы
изобличи́тельный выкрыва́льны, абвінава́ўчы;
изобличи́ть
изобража́ть
1. (создавать образ кого, чего) ствара́ць во́браз (каго, чаго); (писать красками) малява́ць; (рисовать) рысава́ць; (лепить) ляпі́ць; (высекать) высяка́ць; (в литературе, театре, кино) пака́зваць; (жизнь, события — ещё) адлюстро́ўваць; (в литературе — ещё) апі́сваць, (словами) апі́сваць (што), раска́зваць (аб чым);
2. (быть, являться изображением чего-л.) быць, з’яўля́цца (чым), адлюстро́ўваць (што), уяўля́ць сабо́й (каго, што);
карти́на изобража́ла морско́й прибо́й карці́на адлюстро́ўвала марскі́ прыбо́й;
скульпту́ра изобража́ла во́ина скульпту́ра ўяўля́ла сабо́й во́іна;
3. (обнаруживать, выражать) выяўля́ць; выка́зваць;
лицо́ его́ изобража́ло скорбь твар яго́ выяўля́ў (выка́зваў) сму́так;
4. (выдавать себя за кого, представляться кем) прыкі́двацца (кім), стро́іць з сябе́ (каго), выдава́ць сябе́ (за каго);
изобража́ть из себя́ несча́стного стро́іць з сябе́ няшча́снага (выдава́ць сябе́ за няшча́снага);