расщепи́ть сов., в разн. знач. расшчапі́ць, мног. парасшчэ́пліваць, парасшчапля́ць;
расщепи́ть па́лку расшчапі́ць па́лку;
расщепи́ть эфи́р хим. расшчапі́ць эфі́р;
расщепи́ться расшчапі́цца, мног. парасшчэ́плівацца, парасшчапля́цца;
расщепле́ние расшчапле́нне, -ння ср.;
расще́плённый расшчэ́плены, мног. парасшчэ́пліваны, парасшчапля́ны;
расщепля́ть сов., в разн. знач. расшчэ́пліваць, расшчапля́ць; см. расщепи́ть;
расщепля́ться возвр., страд. расшчэ́плівацца, расшчапля́цца.
расщёлканный
1. разлуза́ны;
2. разне́сены, распатро́нены, разбі́ты; см. расщёлкать;
расщёлкать сов.
1. (расколоть щелкая) разлуза́ць;
2. перен. (подвергнуть критике), прост. разне́сці, распатро́ніць, разбі́ць.
расщёлкаться сов. (о пении птиц) расшчо́ўкацца, расцёхкацца.
расщёлкивать несов.
1. (раскалывать щёлкая) разг. разлу́зваць;
2. перен. (подвергать критике), прост. разно́сіць, распатро́ньваць, разбіва́ць;