Verbum

ди́ко нареч. дзі́ка.

дикобра́з дзікабра́з, -за м.;

дикобра́зовые мн., сущ., зоол. дзікабра́завыя, -вых.

дикова́тый дзікава́ты.

дико́вина и дико́винка ж., разг. дзі́ва, -ва ср., цуд, род. цу́ду м.;

◊

не в дико́вину, в дико́винку не ў навіну́;

дико́винный дзі́ўны.

дикоплодо́вый дзікапладо́вы.

дикорасту́щие мн., сущ., бот. дзікаро́слыя, -лых;

дикорасту́щий прил. дзікаро́слы.

ди́кость в разн. знач. дзі́касць, -ці ж.