доточи́ть сов.
1. датачы́ць;
2. (доострить) давастры́ць; (на точиле) датачы́ць.
дото́шно нареч. уні́кліва; дакла́дна; акура́тна; пунктуа́льна; скрупулёзна; см. дото́шный;
дото́шность уні́клівасць, -ці ж.; дакла́днасць, -ці ж.; акура́тнасць, -ці ж.; пунктуа́льнасць, -ці ж.; скрупулёзнасць, -ці ж.; см. дото́шный;
дото́шный разг. (во всё вникающий) уні́клівы; (точный) дакла́дны; (аккуратный) акура́тны; (пунктуальный) пунктуа́льны; (скрупулёзный) скрупулёзны.
дотра́гиваться несов. дакрана́цца, датыка́цца.
дотро́нуться несов. дакрану́цца, даткну́цца.
доту́да нареч., прост. дату́ль.
дотушева́ть сов. датушава́ць;
доту́шенный (огонь) дату́шаны.
дотушёванный датушава́ны;