Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

ПрадмоваСкарачэнні

доста́ивать несов. дасто́йваць;

доста́иваться дасто́йвацца.

доста́ток в разн. знач. даста́так, -тку м.;

доста́точно нареч., безл., в знач. сказ. даво́лі, до́сыць, хо́піць;

доста́точность

1. дастатко́васць, -ці ж.;

2. (зажиточность) уст. замо́жнасць, -ці ж.;

доста́точный

1. дастатко́вы;

2. (зажиточный) уст. замо́жны.

доста́ть сов.

1. в разн. знач. даста́ць, мног. падастава́ць;

доста́ть кни́гу с по́лки даста́ць кні́гу з палі́цы;

доста́ть руко́й до земли́ даста́ць руко́й да зямлі́;

доста́ть де́нег на пое́здку даста́ць гро́шай на пае́здку;

2. (быть достаточным) разг. стаць, хапі́ць;

сил у нас доста́нет сіл у нас хо́піць.

доста́ться сов.

1. даста́цца;

ему́ доста́лся фотоаппара́т яму́ даста́ўся фотаапара́т;

2. (выпасть на долю) вы́пасці; даста́цца;

така́я ему́ доста́лась у́часть така́я яму́ вы́пала до́ля;

3. безл., разг. (о наказании) папа́сці; (о неприятностях) хапі́ць;

ему́ доста́нется за опозда́ние яму́ пападзе́ за спазне́нне;

матро́сам доста́лось во вре́мя што́рма матро́сам хапі́ла ў час што́рму.

достега́тьI сов. (добить) дахваста́ць.

достега́тьII сов. (прошить) дашы́ць; (сметать) дафастрыгава́ць.