разобра́ть сов.
1. в разн. знач. разабра́ць, мног. паразбіра́ць;
разобра́ть весь това́р разабра́ць уве́сь тава́р;
разобра́ть предложе́ние грам. разабра́ць сказ;
разобра́ть по́черк разабра́ць по́чырк;
разобра́ть часы́ разабра́ць гадзі́ннік;
2. (какой-л. вопрос) разабра́ць; (рассмотреть) разгле́дзець;
разобра́ть де́ло разгле́дзець (разабра́ць) спра́ву;
3. (охватить, оказать сильное действие) разабра́ць; (охватить — о чувстве, желании и т. п.) узя́ць, ахапі́ць, агарну́ць, апанава́ць;
его́ разобра́л хмель яго́ разабра́ў хмель;
его́ разобра́л страх яго́ ўзяў (ахапі́ў, агарну́ў, апанава́ў) страх;
его́ разобра́ло сомне́ние яго́ ўзяло́ (ахапі́ла) сумне́нне;
разобра́ться в разн. знач. разабра́цца.
разобща́ть несов., прям., перен. разлуча́ць, раз’ядно́ўваць;
разобща́ться возвр., страд. разлуча́цца, раз’ядно́ўвацца;
разобща́ющий
1. прич. які́ (што) разлуча́е, які́ (што) раз’ядно́ўвае;
2. прил. разлуча́льны, раз’ядна́льны;
разобще́ние разлучэ́нне, -ння ср., раз’ядна́нне, -ння ср.; неоконч. раз’ядно́ўванне, -ння ср.;
разобщённо нареч. разлу́чана, раз’ядна́на;
разобщённость разлу́чанасць, -ці ж., раз’ядна́насць, -ці ж.;
разобщённый разлу́чаны, раз’ядна́ны;
разобщи́тельный спец. разлуча́льны, раз’ядна́льны;