доруба́ть несов.
1. дасяка́ць;
2. плот., горн. дару́бліваць;
доруба́ться
1. дасяка́цца;
2. плот., горн. дару́блівацца; см. доруби́ться;
3. страд. дасяка́цца; дару́блівацца; см. доруба́ть;
доруби́ть сов.
1. дасячы́;
2. плот., горн. дарубі́ць;
доруби́ться
1. дасячы́ся;
2. плот., горн. дарубі́цца.
дору́бка ж.
1. дасяка́нне, -ння ср.;
2. дару́бліванне, -ння ср.; см. доруба́ть;
дору́бленный
1. дасе́чаны;
2. дару́блены; см. доруби́ть;
дору́бливать несов.
1. дасяка́ць;
2. плот., горн. дару́бліваць;
дору́бливаться страд.
1. дасяка́цца;
2. дару́блівацца; см. дору́бливать.
доруга́ться сов., прост. дала́яцца, дасвары́цца.
дору́гиваться несов., прост. дала́йвацца, дасва́рвацца.