дуракова́тый дурнава́ты, прыдуркава́ты;
дурале́й разг. ду́рань, -рня м., дуры́ла, -лы м., дурні́ла, -лы м.
дуралюми́н мет. дуралюмі́н, -ну м.
дура́нда с.-х. маку́ха, -хі ж.
дура́цкий разг. (глупый) дурны́; (бессмысленный) бязглу́зды;
дура́цкое положе́ние дурно́е стано́вішча;
◊
дура́цкий колпа́к бла́зенскі каўпа́к;
дура́чество ср., разг. ду́рыкі, -каў ед. нет;
дурачи́на прост., бран. дуры́ла, -лы м., дурні́ла, -лы м.;
дура́чить несов., разг. дуры́ць; (обманывать) абду́рваць;
дура́читься дуры́цца; (шалить) дурэ́ць;
дурачи́ще разг. дурні́ла, -лы м., дуры́ла, -лы м.;