Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

ПрадмоваСкарачэнні

разбрако́вочный разбрако́вачны.

разбрако́вщик спец. разбрако́ўшчык, -ка м.;

разбрако́вщица разбрако́ўшчыца, -цы ж.

разбрако́вывать несов., спец. разбрако́ўваць;

разбрако́вываться страд. разбрако́ўвацца.

разбрани́ть сов., разг. вы́лаяць, насвары́цца (на каго);

разбрани́ться разг. (рассориться) пала́яцца, пасвары́цца.

разбра́сывание раскіда́нне, -ння ср., раскі́дванне, -ння ср.;

разбра́сыватель раскіда́льнік, -ка м., раскі́двальнік, -ка м.;

разбра́сывать несов., в разн. знач. раскіда́ць, раскі́дваць;