разде́льность
1. асо́бнасць, -ці ж., паасо́бнасць, -ці ж.; раздзе́льнасць, -ці ж.;
2. раздзе́льнасць, -ці ж., выра́знасць, -ці ж.; см. разде́льный 1, 2;
разде́льный
1. асо́бны, паасо́бны; раздзе́льны;
2. (чёткий) раздзе́льны, выра́зны;
3. юр. раздзе́льны;
разде́льный акт раздзе́льны акт.
разделя́ть несов.
1. дзялі́ць, раздзяля́ць, падзяля́ць;
2. перен. падзяля́ць; (присоединяться) далуча́цца; (держаться, придерживаться) трыма́цца, прытры́млівацца; (переживать) перажыва́ць (ра́зам), зазнава́ць; часто переводится также оборотом в сочетании с глаг., соответствующим значению сущ.: он не разделя́ет ва́шего мне́ния ён не падзяля́е ва́шай ду́мкі;
разделя́ть воззре́ния трыма́цца по́глядаў; см. раздели́ть;
разделя́ться
1. дзялі́цца, раздзяля́цца, падзяля́цца; см. раздели́ться;
2. страд. дзялі́цца, раздзяля́цца, падзяля́цца; см. разделя́ть 1.
разде́тый раздзе́ты; (без верхнего платья) распра́нены, распра́нуты;
разде́ть сов. раздзе́ць, мног. параздзява́ць; (снять верхнее платье) распрану́ць, мног. параспрана́ць;
разде́ться раздзе́цца, мног. параздзява́цца; распрану́цца, мног. параспрана́цца.
раздёрганный расску́бены, мног. параскуба́ны, парасску́бваны; разарва́ны, мног. паразрыва́ны;
раздёргать сов., разг. расску́бці, мног. парасскуба́ць, парасску́бваць; (разорвать) разарва́ць, мног. паразрыва́ць;
раздёргивание
1. расску́бванне, -ння ср.; разрыва́нне, -ння ср.;
2. расшмо́ргванне, -ння ср.; см. раздёргивать;