Verbum

разморённый размо́раны;

размори́ть сов., разг. размары́ць;

его́ совсе́м размори́ло безл. яго́ зусі́м размары́ла;

размори́ться размары́цца.

разморо́зить сов., в разн. знач. размаро́зіць;

разморо́зить мя́со размаро́зіць мя́са;

разморо́зить радиа́тор размаро́зіць радыя́тар.

размо́танный​^I размата́ны; раскру́чаны; см. размота́ть​^I.

размо́танный​^II прамата́ны, разманта́чаны; змарнатра́ўлены; см. размота́ть​^II.

размота́ть​^I сов., прям., перен. размата́ць, мног. паразмо́тваць; раскруці́ць, мног. параскру́чваць;

размота́ть ни́тки размата́ць ні́ткі;

размота́ть бинт размата́ць (раскруці́ць) бінт.

размота́ть​^II сов., прост. размата́ць, разманта́чыць; змарнатра́віць;

размота́ть де́ньги размата́ць (разманта́чыць) гро́шы.

размота́ться сов. размата́цца; раскруці́цца.

размо́тка ж.

1. (действие) размо́тванне, -ння ср.; раскру́чванне, -ння ср.;

2. текст. размо́тка, -кі ж.;