Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

ПрадмоваСкарачэнні

разбо́рочная сущ. разбо́рачная, -най ж.;

разбо́рочный разбо́рачны.

разбо́рчиво нареч.

1. выра́зна, разбо́рліва, чытэ́льна;

письмо́ напи́сано разбо́рчиво ліст напі́саны выра́зна (разбо́рліва, чытэ́льна);

2. перабо́рліва; патрабава́льна;

она́ разбо́рчиво отно́сится к лю́дям яна́ патрабава́льна (перабо́рліва) ста́віцца да лю́дзей;

разбо́рчивость

1. выра́знасць, -ці ж., разбо́рлівасць, -ці ж., чытэ́льнасць, -ці ж.;

2. перабо́рлівасць, -ці ж.; патрабава́льнасць, -ці ж.; см. разбо́рчивый;

разбо́рчивый

1. (о почерке) выра́зны, разбо́рлівы, чытэ́льны;

2. (привередливый) перабо́рлівы; (требовательный) патрабава́льны.

разбо́рщик спец. разбо́ршчык, -ка м.;

разбо́рщица разбо́ршчыца, -цы ж.

разбрако́ванный разбракава́ны;

разбракова́ть сов., спец. разбракава́ць;

разбрако́вка разбрако́ўка, -кі ж.;