uznać
зак.
1. прызнаць; палічыць;
dziecko uznać za swoje — прызнаць дзіця сваім;
uznać za słuszne — палічыць слушным; прызнаць справядлівым;
2. фін. акцэптаваць; прыняць да аплаты;
uznać rachunek — акцэптаваць рахунак
uznać się
зак. прызнаць сябе;
uznać się za pokonanego — прызнаць сябе пераможаным
uznanie
uznani|e
н.
1. прызнанне;
zdobyć ~e — атрымаць прызнанне;
cieszyć się ~em — карыстацца прызнаннем;
wyrazy ~a — словы пашаны;
2. меркаванне; вырашэнне;
wedle ~a — паводле меркавання;
pozostawić co do — czyjego
~a — пакінуць што на чыё вырашэнне
uznawać
незак.
1. прызнаваць; лічыць;
uznawać kogo za oszusta — лічыць каго падманшчыкам;
uznawać co za zaszczyt — лічыць што гонарам;
uznawać co za konieczne — лічыць што абавязковым;
2. фін. акцэптаваць; прымаць да аплаты
uznawać się
незак. лічыць сябе;
uznawać się za przywódcę — лічыць сябе правадыром (лідэрам)