Польска-беларускі слоўнік (Я. Волкава, В. Авілава, 2004, правапіс да 2008 г.)

Прадмова ∙ Скарачэнні ∙ Кніга ў PDF/DjVu
abcćdefghijklłmnoópqrsśtuvwxyzźż
abcdfghijklłmnoprsśtwzźż
aklłoruwy

utracić

зак. кніжн. страціць

utracjusz

м. марнатравец, мантач

utrafiać

незак. пападаць, трапляць

utrafić

зак. папасці, трапіць

utrapienie

н. прыкрасць, непрыемнасць; мучэнне;

mam z nim utrapienie — мне ад яго адны непрыемнасці

utrapiony

неспакойны, непаседлівы, надакучлівы; дакучны;

ach, ty bąku utrapiony! — ах ты, карапуз надакучлівы!

utrata

utrat|a

ж. кніжн. страта;

z ~ą praw — з пазбаўленнем праў;

~a zdolności do pracy — страта працаздольнасці;

~a pamięci — страта памяці

utrącać

незак.

1. адбіваць, адколваць;

2. разм. адхіляць

utrącić

зак.

1. адбіць, адкалоць;

2. разм. адхіліць

utrudniać

незак. co komu перашкаджаць каму ў чым; ускладняць, замінаць