ton, ~u
м.
1. тон; гук;
~y muzyki — гукі музыкі;
2. тон (інтэрвал);
o ćwierć ~u niżej — ніжэй на чвэрць тону;
3. тон; адценне; характар;
przemówić innym ~em — змяніць (перамяніць) тон;
spuścić z ~u іран. збавіць тон;
nie mów do mnie takim ~em! — не размаўляй са мной такім тонам!;
nadawać ton — задаваць тон
tona
ж. тона (1000 кг);
tona wyporności — мар. тона водазмяшчэння;
tona rejestrowa — мар. рэгістравая тона
tonacja
tonacj|a
ж.
1. муз. танальнасць;
2. палітра, тон;
w czerwonej ~i — у чырвоных танах
tonąć
незак.
1. тануць;
2. перан. тануць; патанаць;
tonąć w długach — тануць у даўгах;
tonąć we łzach — тануць у слязах;
tonąć w kwiatach — патанаць у кветках;
tonąć w śniegu — тануць (патанаць) у снезе
tonizować
незак. падымаць тонус; танізаваць
tonować
незак.
1. адцяняць;
2. перан. прыглушаць; памягчаць