Verbum

skobel

м. прабой

skoczek

м.

1. скакун;

skoczek spadochronowy — парашутыст;

2. шахм. конь

skocznia

ж. трамплін;

skocznia narciarska — лыжны трамплін

skoczny

жывы, вясёлы; танцавальны;

~a muzyka — жывая (танцавальная; вясёлая) музыка

skoczyć

зак.

1. скокнуць, скочыць;

2. скокнуць; [хутка] збегаць

skojarzenie

н.

1. злучэнне (пары людзей);

2. асацыяцыя; сувязь

skojarzyć

зак.

1. злучыць;

2. асацыіраваць, асацыяваць; звязаць

skojarzyć się

зак. асацыявацца, асацыіравацца

skok, ~u

м.

1. скачок;

skok wzwyż (w dal) — скачок у вышыню (даўжыню);

~i narciarskie — скачкі з трампліна;

skok o tyczce — скачкі з кіем;

skok do wody — скачкі ў ваду;

2. вайск. кідок; перабежка;

3. тэх. ход; крок

skokowy

скачковы;

staw skokowy — скачковы басейн