mus, ~u
I м.
неабходнасць, патрэба, патрэбнасць;
z ~u — паняволі; па прымусу; нехаця
II м.
мус (напой)
musieć
musi|eć
незак. мусіць, быць павінным;
muszę zrobić — я павінен зрабіць;
muszę napisać — я павінен напісаць;
w tym musieć coś być — за гэтым нешта хаваецца; у гэтым нешта ёсць;
nie ~sz przychodzić — ты не павінен прыходзіць; можаш не прыходзіць
muskać
незак. кніжн. дакранацца, датыкацца, пагладжваць
musnąć
зак. кніжн. дакрануцца, даткнуцца, пагладзіць